สำคัญผิดคิดไปในวันก่อน
กลับมาย้อนคิดได้ในคราวหลัง
โผผกผินบินไปด้วยใจพลั้ง
ต้องมานั่งทุกข์ระทวยด้วยเปล่าเปลี่ยว
มีรักแท้อยู่ใกล้ไม่เชยชื่น
ปล่อยวันคืนผ่านไปไม่แลเหลียว
ยามต้องเหงาเศร้าอยู่เพียงผู้เดียว
ไม่เหลือเสี้ยวความหวานวันผ่านมา
อยู่เดียวช้ำน้ำตาพร่ามาอาบแก้ม
วิโยคแซมแดโดยไห้โหยหา
จะลงโทษถือทัณฑ์แทนการลา
เชิญน้องยามาหั่นลงปลงชีวา
คงไม่สายเกินไปหากได้คิด
รู้สึกผิดอย่างมหันต์ในวันหน้า
เอ่ยเป็นกลอนอักษรหลั่งทั้งน้ำตา
คงพอสาแก่ใจที่ได้ทำ
แม้นเงียบเหงาเศร้าใจให้ล้นพ้น
จะอดรนทนไปด้วยใจช้ำ
ก้มหน้าฝืนทนไปชดใช้กรรม
ทุกคืนค่ำน้ำตาหยด...รดที่นอน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น